Naczelnym zadaniem, które pragniemy codziennie realizować, jest służba człowiekowi, który znalazł się w niezmiernie trudnej dla siebie sytuacji życiowej.

Kobietom w „Nazarecie” pomoc udzielana jest na trzech płaszczyznach:

• materialnej: po przez zapewnienie schronienia i wyżywienia, uzupełnienie odzieży, środków higienicznych, dbałość o estetykę pomieszczeń, a także pomoc w uzyskaniu samodzielnego mieszkania i poszukiwaniu pracy.
• duchowej: dzięki możliwości uczestnictwa w codziennej modlitwie i życiu sakramentalnym Kościoła oraz wpływ na rozwój moralny kobiet i dzieci
• społecznej: przez budowanie w domu rodzinnej atmosfery, nacechowanej wzajemną dobrocią i otwartością na potrzeby drugiego człowieka, uwrażliwienie mieszkanek na właściwe sposoby komunikowania się międzyosobowego, uczenie odpowiednich postaw rodzicielskich celem otaczania dzieci miłością i bezpieczeństwem, stymulowanie do nawiązywania bardzo często zerwanych więzi rodzinnych, włączanie każdej mieszkanki w codzienne prace domowe, mobilizowanie jej do współodpowiedzialności za całokształt Domu, w który mieszka oraz pobudzanie mieszkanek do kontynuacji nauki.

W „Nazarecie” szczególną troską otaczane są dzieci, ponieważ to one właśnie stały się ofiarami nierozważnych decyzji swoich rodziców. Kierując się zasadą, że „ nie ma większej krzywdy, jak krzywda dziecka”, siostry Orionistki pragną stworzyć dzieciom optymalne warunki dla ich rozwoju. W „Nazarecie” szczególną uwagę przywiązuje się do edukacji podopiecznych. Siostry dbają o to, by już najmłodsze dzieci uczęszczały do przedszkola, czy stosownie do ich wieku do szkoły. Do kontynuacji nauki zachęcają również matki. Po przez kontrolę matek w wypełnianiu ich macierzyńskich obowiązków wspierają je w wychowaniu dzieci.